رسول دعا چیست؟ خدمتی به کلیسای کاتولیک که در سراسر جهان گسترش یافته است، سازگار با انواع انجمن ها و جنبش ها، که معنویت قلب عیسی را پیشنهاد می کند تا به همه اعضای کلیسا کمک کند تا به طور کامل با تعمید و عشای ربانی در روح کشیشی مشترک زندگی
AdP سه تعهد اساسی را پیشنهاد می کند: پیشنهاد روزانه - تقدیس - جبران خسارت، از طریق دعوت به دعا و تأمل ماهانه در مورد نیات پاپ و اسقف ها، اجازه می دهد تا زندگی معنوی را با واقعیت ملموس "شادی ها و شادی ها" وصل کنیم. امیدها، غم ها و نگرانی های مردان امروز، به ویژه فقرا و همه کسانی که رنج می برند» دعا گفتگو با خداست. و هر موجودی به تعبیری با خدا «گفتگو» می کند، دعا در انسان تبدیل به کلمه ، دعا، آواز، شعر می شود... کلام الهی جسم شد و در جسم هر انسانی کلمه به خدا باز می گردد. در نماز
کلمات مخلوقات ما هستند، اما مادر ما نیز هستند و تا حدی به ما شکل می دهند. کلمات یک دعا ما را به سلامت از دره ای تاریک عبور می دهد، ما را به سمت چمنزارهای سرسبز و پر آب هدایت می کند و ما را در زیر چشم دشمن به ضیافت می اندازد، همانطور که مزمور خواندن را به ما می آموزد (نک: ص 23). کلمات از احساسات متولد می شوند، اما مسیر معکوس نیز وجود دارد: مسیری که کلمات از طریق آن احساسات را شکل می دهند. کتاب مقدس انسان را آموزش می‌دهد تا اطمینان حاصل کند که همه چیز به چشم می‌آید، و هیچ چیز انسانی حذف و سانسور نمی‌شود. مهمتر از همه، درد اگر در درون ما پوشیده و بسته بماند، خطرناک است... درد بسته در درون ما، که نمی تواند خود را بیان کند یا تخلیه کند، می تواند روح را مسموم کند. کشنده است
به همین دلیل است که کتاب مقدس به ما می آموزد که حتی با کلمات گاهاً جسورانه دعا کنیم. نویسندگان مقدس نمی‌خواهند ما را در مورد انسان فریب دهند: آنها می‌دانند که در قلب او احساساتی غیرقابل اصلاح، حتی نفرت وجود دارد. هیچ یک از ما مقدس به دنیا نمی آییم و وقتی این احساسات بد به در قلب ما می زند باید بتوانیم با دعا و کلام خدا آنها را خنثی کنیم.در مزامیر نیز عبارات بسیار تند علیه دشمنان را می یابیم - عباراتی که اساتید روحانی آموزش می دهند. گزارش دادن به شیطان و گناهان ما - اما آنها کلماتی هستند که متعلق به واقعیت بشری هستند و در بستر رودخانه کتاب مقدس به پایان رسیده اند. آنها آنجا هستند تا به ما شهادت دهند که اگر کلمات در برابر خشونت وجود نداشت، احساسات بد را بی ضرر کنند، آنها را هدایت کنند تا آسیبی نبیند.
اولین دعای انسان همیشه یک تلاوت صوتی است. لب ها همیشه اول حرکت می کنند. اگرچه همه ما می دانیم که دعا به معنای تکرار کلمات نیست، اما دعای آوازی امن ترین است و همیشه می توان به آن عمل کرد. از سوی دیگر، احساسات، هر چند نجیب، همیشه نامطمئن هستند: می آیند و می روند، ما را رها می کنند و برمی گردند. نه تنها این، حتی فیض های دعا نیز غیرقابل پیش بینی است: در لحظه ای تسلیت ها فراوانند، اما در تاریک ترین روزها به نظر می رسد که کاملاً از بین می روند. دعای قلبی مرموز و گاهی پنهان است. دعای لب، دعایی که زمزمه می شود یا در گروه سرود خوانده می شود، همیشه موجود است و مانند کار دستی لازم است. تعلیم و تربیتاو تأکید می کند: «دعای آوازی جزء ضروری زندگی مسیحی است. به شاگردان که جذب دعای بی صدا استادشان شده بودند، دعایی آوازی می آموزد: «پدر ما» (شماره 2701). شاگردان از عیسی می پرسند: «به ما دعا بیاموز»، و عیسی دعای آوازی را آموزش می دهد: پدر ما. و در آن دعا همه چیز هست.
همه ما باید تواضع برخی از بزرگان را داشته باشیم که در کلیسا، شاید چون شنوایی آنها دیگر خوب نیست، دعاهایی را که در کودکی آموخته اند با صدای آهسته بخوانند و راهرو را پر از زمزمه کنند. آن نماز، سکوت را بر هم نمی زند، بلکه گواهی بر وفای به فریضه نماز است که یک عمر انجام شده، بدون شکست. این دعاهای خاضعانه اغلب شفاعت کنندگان بزرگ محله ها هستند: آنها بلوط هایی هستند که سال به سال شاخه های خود را بزرگ می کنند تا به بیشترین تعداد مردم سایه بدهند. فقط خدا می داند که کی و چقدر دلشان با آن دعاهای خوانده شده پیوند خورده است: مطمئناً این مردم نیز شب ها و لحظات پوچی را داشته اند. اما همیشه می توان به دعای آوازی وفادار ماند. مثل یک لنگر است: به طناب بچسب تا آنجا بمانی، وفادار،
همه ما باید از پایداری آن زائر روسی بیاموزیم، که یک اثر معنوی معروف از او صحبت می کند، که هنر دعا را با تکرار مکرر دعای یکسان آموخته است: "عیسی، مسیح، پسر خدا، خداوند، رحمت بر ما گناهکاران!» (ر.ک. CCC ، 2616؛ 2667). او فقط این را تکرار کرد. اگر فیض به زندگی او رسید، اگر روزی نماز آنقدر داغ شد که حضور ملکوت را در اینجا در میان ما درک کرد، اگر نگاهش به نگاه کودک تبدیل شد، به خاطر اصرار او بر تلاوت است. یک انزال ساده مسیحی در نهایت بخشی از نفس او می شود. داستان زائر روسی زیبا است: کتابی است که در دسترس همه است. توصیه می کنم آن را بخوانید: به شما کمک می کند بفهمید دعای آوازی چیست.
پس نباید دعای آوازی را تحقیر کنیم. یکی می گوید: «آه، برای بچه ها، برای جاهلان است. من به دنبال دعای ذهنی، مراقبه، پوچی درونی هستم تا خدا بیاید.» لطفا در غرور تحقیر دعای آوازی نیفتید. این دعای افراد ساده است، دعایی که عیسی به ما آموخت: پدر ما که در آسمانی... کلماتی که تلفظ می کنیم دست ما را می گیرند. در بعضی لحظات طعم را باز می گرداند، حتی خواب آلودترین دل ها را بیدار می کند. آنها احساساتی را که ما حافظه آنها را از دست داده بودیم بیدار می کنند و ما را با دست به سوی تجربه خدا می برند و مهمتر از همه، آنها تنها کسانی هستند که به طور مطمئن سؤالاتی را که او می خواهد بشنود به سوی خدا هدایت می کنند. عیسی ما را در مه رها نکرد. به ما گفت: «وقتی نماز می‌خوانید، این را می‌گویید!»Mt 6.9).
دعای اقامه روزانه (که هر روز خوانده می شود): قلب الهی عیسی، شما را از طریق قلب پاک مریم، مادر شما و کلیسا، در اتحاد با قربانی عشای ربانی، دعاها، اعمال، شادی ها و رنج های این روز به شما تقدیم می کنم. برای جبران گناهان، برای نجات همه انسانها، به فیض
نیت پاپ: بیایید دعا کنیم که به موجب غسل تعمید، مؤمنان غیر روحانی، به ویژه زنان، بیشتر در نهادهای مسئولیت کلیسا شرکت کنند.
نیت اسقفان: به طوری که هر مسیحی بعد تبلیغی ایمان خود را برای بشارتی دقیق در دنیای سکولاریزه شده ما دوباره کشف کند.
نیت روحانیت: قلب عیسی ای مبلغ عشق، از همه وزرای خود حمایت کن تا در هر نقطه از عالم معنا و امید مبلغ باشند.
